محرومیت شدید دیشموک اثر مغفولیت شدید مسئولین

وفاق سبز؛دیشموک با جمعیتی نزدیک به 30 هزار نفر یکی از بزرگترین بخش های شهرستان کهگیلویه واقع در استان کهگیلویه و بویراحمد است. این بخش که از شمال به استان چهار محال بختیاری، از غرب به استان خوزستان، از جنوب به ارتفاعات کوه سیاه و شهرستان بهمئی گرمسیر و از شرق به شهرستان مارگون و بخش چاروسا هم مرز است.

دیشموک واژه ای است که از دیرباز با واژه محرومیت مأنوس شده است. دیشموک جایی است که احساس فقر نهادینه شده که این خود از فقر بدتر است. جایی است که مردم ساده دلش، دلشان خوش است مادری با بالگرد از مرگ حتمی نجات یافت. جایی است که مردمش آرامش پیدا می‌کنند با تکه کاغذی که از محرومیت خود برای مسئولی می‌نویسند. اینجا جای است که برای حضور مسئولین سنگ تمام میگذارند تا مبادا مسئولی از این بخش با خاطره ای ناخوش رود.    

دیشموک منطقه ای است که در همه مجالس و محافل در کلام مسئولین استانی واژه محروم و محرومیت را به یدک می‌کشد. غافل از اینکه همین محرومیت موروثی و به‌ جا مانده از همین مسئولین متعدد و مختلف استانی و شهرستانی و حتی بخشی است.

اینجا اگر مسئولین به شعارهایشان عمل کنند و اعتبار های تخصیص یافته به دیشموک را در فقط در راستای برنامه های مربوط به دیشموک هزینه کنند دیشموک از بن بست محرومیت رهایی خواهد یافت.

اگر مسئولین به خطبه 131 نهج البلاغه «أللهمَّ، إنَّکَ تَعْلَمُ أَنَّهُ لَمْ یَکُنِ الَّذی کانَ مِنّا مُنافَسةً فِی سُلْطانٍ، وَ لا الْتِماسَ شَیْى ءٍ مِنْ فُضُولِ الْحُطامِ...» (خدايا تو مى دانى که آنچه را ما (در امر حکومت) انجام داديم نه به خاطر به دست آوردن سلطنت و مقام بود، و نه براى نيل به متاع پست دنيا،) توجه کنند و کلام امام را که بارها تاکید فرمودند: «گمان نمی‏کنم عبادتی بالاتر از خدمت به محرومین وجود داشته باشد.» را سرلوحه کار خود قرار دهند، آنگاه می‌شود عدالت و توازن در خدمات رسانی را ملاک عمل در رفع محرومیت های دیشموک قرار داد.

بنیانگذار جمهوری اسلامی در تمامی عمر گرانمایه خود همواره بر رسیدگی به وضعیت مستضعفان و محرومان جامعه و رفع مشکلات آنان تاکید داشتند و احقاق حقوق این طبقه و برقراری عدالت اجتماعی از دغدغه های همیشگی آن امام بزرگوار بود و می‌فرمود: «تنها آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند».

امام در صحیفه سجادیه فرمودند: «خدا نیاورد آن روزی را که سیاست ما و سیاست مسئولین کشور ما پشت کردن به دفاع از محرومین و رو آوردن به حمایت از سرمایه دارها گردد و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار و عنایت بیشتری برخوردار شوند. معاذ اللَّه که این با سیره و روش انبیا و امیر المؤمنین و ائمه معصومین (علیهم السلام) سازگار نیست».

مقام معظم رهبری نیز در سخنرانی‌های متعدد خود، بارها همگان را به حرکت اساسی برای رفع محرومیت‌ها و گرفتاری ‌های مشهود در برخی مناطق کمترتوسعه‌یافته و غیربرخوردار فرا می‌خوانند و به ‌نوعی، تلاش برای بهبود زندگی محرومان را زمینه‌ساز جلب رضایت الهی و سرمایه اجتماعی برای نظام اسلامیمی‌دانند و می‌فرمایند: در جمهوری اسلامی، دلهای مسئولان به‌طور دائم باید برای رفع محرومیتها بتپد و از شکافهای عمیق طبقاتی بشدت بیمناک باشد.

اما چرا مسئولین  استانی بدون توجه به بیانات امام راحل و مقام معظم رهبری و با وجود آنکه یکی ازشاخص‌های اصلی انقلاب اسلامی ایجاد رفاه‏، رفع فقر، برطرف‏ ساختن‏ هر نوع‏ محرومیت‌ است، علیرغم توجه به اصل 43 قانون اساسی توجهی به منطقه دیشموک ندارند و هنوز مردم این منطقه از محرومیت ها در محنت و مشقت به سر می‌برند؟

آیا مسئولین بخش و شهرستان و استان برای حفظ ثبات صندلی خود آمار اشتباه ارائه می‌دهند که اعضای هیئت دولت برای رفع محرومیت و از بن بست خارج نمودن بخش بزرگ دیشموک چاره ای نمی‌اندیشند؟

چرا مسئولین استانی با سفر به بخش دیشموک و عدم تحقق وعده های خود در مورد تخصیص اعتبارات برای پروژه های متفاوت این بخش مردم را نسبت به نظام مقدس جمهوری اسلامی بدبین می‌کنند؟

مردم این بخش ناسپاس خدمات نظام نیستند و از اینکه برق ناپایدار و آنتن تلفن همراه و نیمه ای آب و گاز دارند قدردان مسئولین نظام هستند ولی این اندک خدماتی که حق مسلم این مردم است جوابگوی زندگی آنها نیست. مردم محروم بخش دیشموک چشم انتظار سفر هیأت دولت به این بخش می‌باشند تا شاید اندک امیدی برای راست شدن قد خمیده شان از زیر ظلم تبعیض و نابرابری و محرومیت باشد و آنهایی هم که دستشان به دهانشان می‌رسد به مهاجرت بی رویه به دیگر استانها فکر نکنند.